Wasze dobro nie przestaje zaskakiwać!

„Bardzo dziękuję. Czuję, że komuś na mnie zależy i ktoś o mnie myśli. Dzięki Wam chce mi się coś zmienić. Będę ćwiczył, żeby stanąć na nogi” – te słowa skierował pan Tadeusz, który porusza się na wózku, do Wolontariuszy Szlachetnej Paczki podczas w Weekendu Cudów. Mężczyzna ucieszył się na widok materaca przeciwodleżynowego i przyrządów do ćwiczeń. Wielką radość sprawiły mu nawet drobne rzeczy, jak krzyżówki czy długopisy. „Płakaliśmy wszyscy. To jest tak ciepły człowiek, a już tyle w życiu musiał przejść” – wspominają Wolontariusze.

Pani Dominika mieszka w kawalerce z trzema córkami. Dziewczynki chodzą do szkoły, a ich mama do pracy. Rodzina uciekła od partnera, który nadużywał alkoholu. Miasto przekazało im mieszkanie, które trzeba jednak wyremontować. Do tej pory kobieta poradziła sobie z wilgocią i remontem łazienki. Niestety zabrakło jej pieniędzy na wyremontowanie kuchni. W trakcie dostarczania paczek pani Dominika wzruszyła się na widok vouchera do sklepu budowlanego. Nie spodziewała się, że z pomocą Szlachetnej Paczki już za kilka tygodni będzie mogła w normalnych warunkach ugotować obiad dla córek. Najstarsza z nich zauważyła w paczce suszone grzyby. Zupa grzybowa będzie nawet przed Wigilią. Bo dziewczyny nie mogą się jej doczekać.

Pani Barbara wychowuje samodzielnie dwoje dzieci. Odkąd uciekła od męża, żyje się spokojniej, ale biedniej. Kobieta nie może pracować ze względu na niepełnosprawność jednego z synów. Gdy w Weekend Cudów Wolontariusze wnosili kolejne paczki z żywnością, pieluchami i zabawkami, rodzina długo nie otwierała stosu pudeł. Nie dowierzali, że to wszystko dla nich. „W końcu nie będę się musiała martwić, co do garnka włożyć na Wigilię. Kto wie, może nawet kupię kawałek karpia? Mamy teraz tyle zapasów, że będę mogła wygospodarować trochę na smakołyki. Pokazać dzieciom, jak powinna smakować Wigilia. A co najważniejsze – oni zobaczą, że są ludzie, którzy są dobrzy i życzliwi, tak po prostu. Wiecie, jakie to dla mnie ważne? Dziękuję z całego serca”.

Pan Ludwik jest po udarze z niedowładem lewej strony ciała. Jeździ na wózku inwalidzkim, nie jest w stanie pokonać stromych schodów, które dzielą go od reszty świata. Mężczyzna nie wychodzi z domu. Na widok góry paczek, które wnieśli Wolontariusze, zaniemówił. Zdołał tylko powiedzieć: „Nie spodziewałem się”. Wolontariusze pomogli panu Ludwikowi odpakowywać paczki. W jednej z nich był grzejnik. Na jego widok pojawił się ogromny uśmiech. „Dziś będę miał wyjątkową kąpiel w ciepłej łazience!”. W innej paczce wolontariusze znaleźli bluzę. A co najważniejsze wkładaną przez głowę. Ten drobny szczegół jest dla pana Ludwika bardzo ważny. Mężczyzna ma niesprawną jedną rękę i nie poradziłby sobie z rozpinaną bluzą.

Pani Zofia przez długi czas opiekowała się schorowaną mamą, nigdy nie założyła rodziny. Gdy mama odeszła, jedynymi kompanami do rozmów pozostawały jej ukochane… kury. We wrześniu tego roku przyszedł kolejny cios. Powódź zabrała wszystko – pamiątki po rodzicach, zapasy jedzenia i paszy, kurnik, ulubiony i jedyny koc. Gdy Wolontariusze dotarli do jej domu, okazało się, że 68-letnia kobieta śpi na zalanej wersalce, którą sąsiedzi pomogli tylko nieco osuszyć. „Czuć trochę stęchlizną, ale chociaż mam z powrotem miękko. Najgorsze jest to, że porwało mi wszystkie kurki. Ja trochę ich brałam za przyjaciół. Zawsze też jakieś jajko do zjedzenia było”. Gdy w Weekend Cudów otworzyła drzwi, długo nie mogła wypowiedzieć ani słowa. Przywitał ją radosny gwar Wolontariuszy i… gdakanie kur! „To jest niemożliwe, one są wszystkie dla mnie? Tak bardzo się cieszę – łóżko, pachnąca pościel, ale przede wszystkim kury! Nawet nie wiecie, ile to dla mnie znaczy” – powiedziała, nie kryjąc wzruszania.

„Kiedy Darczyńca dopytał, w jakich warunkach żyje seniorka, zamilkł, przeprosił i rozłączył się. Zadzwonił za kilka godzin i powiedział: zrobimy to. Dobudujemy łazienkę pani Stanisławie” –wspomina Wolontariusz Szlachetnej Paczki. Seniorka, która żyje w starym domu po rodzicach, nie ma bieżącej wody ani toalety. Tylko drewniany wychodek na zewnątrz, do którego dojście zimą grozi połamaniem nóg i ciągłymi przeziębieniami. Wolontariuszom Szlachetnej Paczki zgłosiła niewiele potrzeb – kilka konserw, karmę dla kotka i może takie miękkie, wymarzone ściereczki do kuchni. W Weekend Cudów Wolontariusze wnieśli o wiele więcej. Paczki piętrzyły się w niewielkim pokoju, ale największe zaskoczenie przyszło po chwili. „Poprosiliśmy, żeby usiadła i wręczyliśmy kopertę z pismem. To było pozwolenie na dobudówkę i dodatkowo kartka świąteczna od Darczyńcy. Pani Stanisława długo płakała, ciesząc się jak dziecko. Nigdy tego nie zapomnimy”.

To, co znalazło się w paczkach od razu trafiło na swoje miejsce przeznaczenia w mieszkaniu pani Krystyny. Jeszcze w trakcie wizyty wolontariuszy podczas Weekendu Cudów, czajnik trafił na kuchenkę, a ulubione krzyżówki koło łóżka, żeby wieczorem pani Krystyna mogła je rozwiązywać. Odkurzacz stał pod ścianą w gotowości, żeby pomagać seniorce w zachowaniu czystości, którą tak ceni. A o którą musiała do tej pory walczyć z pochylonym kręgosłupem, ze szczotką w ręce. Największą radość wywołała informacja o możliwości wykonania zabiegu kolonoskopii. „Kamień spadł mi z serca. Tak bardzo się cieszę” – powiedziała.

Klaudia była wychowanką placówki opiekuńczo-wychowawczej. Obecnie przebywa w mieszkaniu chronionym, które ma pomóc wychowankom z pieczy zastępczej w usamodzielnianiu się. Dziewczyna uczy się w szkole średniej i nie może liczyć na swoich rodziców. Kiedy rozpakowała pierwszą paczkę z żywnością, uśmiechnęła się i stwierdziła, że: „Stół świąteczny będzie jednak pełen”. W kolejnej paczce znalazła również laptop. Klaudia nie ukrywała swojego wzruszenia. „To dla mnie? W końcu będę mogła, tak jak inni, przygotowywać się normalnie do lekcji. Tak bardzo dziękuję. Jestem totalnie wzruszona”.

„Zobaczyć uśmiech na twarzy dziewczynki, która miesiąc wcześniej pożegnała ukochaną mamę, to bezcenne doświadczenie” – wyznała Wolontariuszka Szlachetnej Paczki. To był wzruszający moment, kiedy kilkunastoletnia Kasia zobaczyła wymarzoną maskotkę. „Stich! Jaki duży do przytulania” –wykrzyknęła dziewczynka. A jej babcia dodała: „Moja wnuczka w końcu się uśmiechnęła, już dawno jej takiej nie widziałam. Nie wiem, jak mam Wam dziękować".

Kacper nie mógł uwierzyć, że wszystko, o co poprosił, spełniło się. W paczkach znalazł: bluzy, buty, koszulki. I to takie w wymarzonych kolorach i od wymarzonych marek. „Może koledzy w końcu będą chcieli brać mnie do drużyny i kopać na podwórku. Wszystko jest możliwe”. Pani Jadwiga, która jest babcią i zarazem opiekunką prawną chłopca, również znalazła to, o czym marzyła. W paczkach były produkty spożywcze i wyczekiwany mikser, dzięki którym tegoroczna wigilia będzie wyjątkowa.