Jestem słaba i do niczego

W jednej z osiedlowych podstawówek jest niewielka kryjówka. Ciemny kąt w szatni to ulubione miejsce Izy, spędza tam większość przerw. 

–  Jestem słaba i do niczego – powtarza jak mantrę dziewczynka.   

Iza jako wcześniak nie rozwija się tak szybko jak jej rówieśnicy. Później niż inni zaczęła czytać, dłużej zajęło jej przyswojenie tabliczki mnożenia. Ciągle czuje się gorsza, mimo że na naukę poświęca więcej czasu niż inne dzieci. 

– Kiedy zaczęłyśmy zajęcia w ramach Akademii Przyszłości uderzyła mnie jedna rzecz. Iza była przekonana, że jeżeli czasami potrzebuje na coś więcej czasu niż inni, to to ją skreśla jako osobę. Nie potrafiła wskazać swoich mocnych stron, a ma ich tak dużo! – mówi Katarzyna, wolontariuszka Akademii Przyszłości. – Iza jest aktywna fizycznie, chętnie występuje w przedstawieniach, bardzo ładnie recytuje wiersze. Potrzebuje uwierzyć we własne możliwości i nad tym pracujemy.  

Dziewczynka chciałaby zostać architektką. Lubi wiedzieć, jak działają różne mechanizmy, uwielbia programy dokumentalne. Mimo dobrych ocen w szkole, wciąż nie czuje się mądra. W klasie rówieśnicy często jej docinają. Każde słowo zabiera ze sobą do domu i analizuje godzinami, przeżywa.  

W województwie lubelskim dzieci z podobnymi historiami jest wiele. Podróżujemy do wielu miejsc, ale wciąż są takie, do których nie docieramy z pomocą. Dołącz do wolontariatu i bądź wsparciem dla dzieci,  z najbliższej okolicy, które nie wierzą w siebie.  

– To w wolontariacie mogę rozwijać swoje najmocniejsze strony, jaką jest komunikatywność i kreatywność. Największą nagrodą jest uśmiech Izy, to jak przekonuje się do swoich mocnych stron – przekonuje wolontariuszka Katarzyna.